زنان زندانی سیاسی در خطر مرگ در زندانهای ایران

ماه اوت شاهد افزایش تهدیدات و فشارهای طاقت فرسا بر زنان زندانی سیاسی و عموم زندانیان سیاسی در زندان های سراسر ایران، موجی از صدور احکام سنگین برای شرکت کنندگان در اعتراضات و معترضین به حجاب اجباری و همچنین احضار و بازداشت گسترده فعالان مدنی و حتی خیرین بود.

رژیم ملایان با صدور احکام اعدام و حبس های طولانی مدت برای معترضین قیام و انتقامجویی از خانواده ها و بازماندگان آنها تلاش می کند مردم ایران را مرعوب و از بروز اعتراضات جلوگیری کند.

در همین رابطه رژیم تلاش دارد از طریق اجیر کردن زندانیان خطرناک و یا از طریق محروم کردن زندانیان سیاسی از درمان به زندگی آنها در حبس خاتمه دهد، بدون اینکه مجبور باشد به خاطر اعدام آنها حساب پس بدهد. به همین خاطر زنان زندانی سیاسی در خطر مرگ قرار دارند.

علاوه بر این، رژیم ملایان در ماه اوت به اعدام شهروندان ادامه داد و از جمله دو زن را به چوبه های دار سپرد. زنانی که سالهای زیادی از جوانی خود را زیر حکم اعدام در زندان سپری کرده بودند.

اعدام دو زن در زندان مرکزی مشهد

یک زن جوان ۳۲ ساله به نام مهری پس از تحمل ۶ سال حبس زیر حکم اعدام در تاریخ ۱۲ مرداد ۹۹ در زندان مرکزی مشهد به دار آویخته شد.

بیش از دو هفته بعد، فرشته حیدری ابراهیم پور که به مدت ۱۱ سال زیر حکم اعدام به سر برده بود در تاریخ ۲۸ مرداد ۹۹ در همین زندان اعدام شد.

به این ترتیب تعداد زنانی که در دوران ریاست جمهوری روحانی اعدام شدند به ۱۰۷ تن رسید.

زنان زندانی سیاسی در خطر مرگ در زندان قرچک

گزارش های متعددی طی ماه اوت حاکی از توطئه رژیم ملایان برای قتل زندانیان سیاسی محبوس در زندان قرچک بودند.

خانم زهرا صفایی به همراه دخترش پرستو معینی و یک زندانی سیاسی دیگر به نام فروغ تقی پور هدف حملات و تهدیدات زندانیان خطرناک اجیرشده از سوی رئیس زندان و وزارت اطلاعات قرار دارند.

بنا بر یک گزارش موثق مورخ ۱۰ شهریور ۹۹، مهدی محمدی رئیس زندان قرچک، و معاون او، زنی به نام میرزایی، با اجیر کردن زنان زندانی عادی با جرائم خطرناک تلاش دارند با ایجاد صحنه های درگیری و حمله جمعی به زندانیان سیاسی زهرا صفایی، پرستو معینی و فروغ تقی پور، آنها را مورد ضرب و شتم قرار داده و یا به قتل برسانند.

دو زندانی که به خانم صفایی حمله کردند از زندانیان خطرناک متهم به سرقت و قاچاق مواد مخدر هستند. یکی از آنها زینب قنبرنژاد، ۴۴ساله اهل تهران، و دیگری نرگس امیرعلی، ۴۲ساله اهل تهران، می باشند. این دو نفر روز ۵ شهریور به اتاقی که زهرا صفایی، پرستو معینی و فروغ تقی پور در آن محبوس هستند فرستاده شدند.

روز ۶ شهریور، آنها به زهرا صفایی حمله کرده و با وارد کردن ضرباتی به سر و صورت او تلاش داشتند او را مجروح کنند. سایر زندانیان وساطت کرده و تهاجم به زهرا صفائی را متوقف کردند.

بنا به گزارش اخیر، زهرا صفایی به مسئولان زندان شکایت کرده و گفته است: «ما اینجا احساس امنیت جانی نداریم و شب ها در اتاق یا هنگام رفتن به سرویس بهداشتی هم احساس امنیت نمی کنیم.»

زهرا صفایی پیشتر در تاریخ ۲۴خرداد۹۹ در زندان قرچک ورامین از طرف چند زندانی اجیر شده وزارت اطلاعات مورد تهدید به حمله و قتل قرار گرفته بود.

قتل زندانیان سیاسی به دست مجرمان خطرناک یکی از شیوه های شناخته شده رژیم ملایان می باشد. بعد از اعزام دو زندانی خطرناک به اتاقی که زهرا صفایی، پرستو معینی و فروغ تقی پور در آن هستند، جان این زنان زندانی سیاسی در خطر مرگ قرار دارد.

فشارهای طاقت فرسا بر زنان زندانی سیاسی در اوین

زندانی سیاسی فاطمه مثنی در تاریخ ۲۹ مرداد ۹۹ بر اثر تب و لرز بیهوش و به بیمارستان طالقانی منتقل شد. احتمال می رود خانم مثنی به کرونا مبتلا شده باشد. در بیمارستان او را با دستبند و پابند به تخت بسته بودند و از ملاقات با خویشاوندانش محروم بود. وی در تاریخ ۵ شهریور به رغم وضعیت نامناسب جسمی و بدون اینکه مراحل درمان او کامل شود به دستور دادیار ویژه زندانیان سیاسی به زندان بازگردانده شد. پزشک بیمارستان به دلیل حاضر نبودن پاسخ آزمایشات و تکمیل نبودن مراحل درمان با اعزام وی مخالفت کرده  بود.

فاطمه مثنی هم اکنون در بند قرنطینه زندان اوین نگهداری می شود و به دلیل مشکلات شدید گوارشی نمی تواند غذا بخورد.

خانم مثنی به دلیل برگزاری مراسم ختم پدر همسرش که از مجاهدین بود، به ۱۵سال حبس محکوم شده است.

نسرین ستوده وکیل مدافع حقوق بشر محبوس در زندان اوین، از روز ۲۱ مرداد ۹۹ در اعتصاب غذای نامحدود به سر می برد. وی در وضعیت بسیار نامناسبی قرار دارد و ۷ کیلو وزن کم کرده است. علت این اعتصاب بی پاسخ گذاشتن خواسته های زندانیان سیاسی و درخواست برای آزادی آنها و بی توجهی به شیوع ویروس کرونا در زندان ها می باشد.

روز ۲۷مرداد ۹۹، رژیم ملایان برای درهم شکستن خانم ستوده، دخترش مهراوه خندان را در خانه دستگیر و به مدت چند ساعت در دادسرای امنیت اوین تحت بازداشت نگاه داشت. نسرین ستوده در اعتراض به این اقدام غیرانسانی رژیم آخوندی، اعلام کرد که دیگر با خانواده خود ملاقات نخواهد کرد.

معلم بازنشسته، زندانی سیاسی ناهید فتحعلیان با گذشت بیش از ۴ ماه در وضعیت بلاتکلیف قرار دارد. وی روز ۲۶ فروردین ۹۹ بازداشت و به زندان اوین منتقل شد. ناهید فتحعلیان از آن دسته فعالان صنفی معلمان بود که هر روز با بسته های کمک جمع آوری شده به یاری سیل زدگان بهار ۹۸ می شتافت و نقش فعالی در این کمک رسانی داشت.

پرونده سازی جدید برای تمدید دوران حبس

زندانیان سیاسی مقاوم مریم اکبری منفرد و آتنا دائمی سوژه یک پرونده سازی جدید توسط اطلاعات سپاه پاسداران هستند.

دادگاه آنها روز ۱۰ شهریور ۹۹ تشکیل شد. اتهام مطرح شده علیه این دو زندانی «اخلال در نظم زندان» از طریق سر دادن شعار علیه رژیم می باشد.

مریم اکبری منفرد به دلیل تماس با اقوام خود که از مجاهدین هستند، به ۱۵سال حبس محکوم شد که تاکنون ۱۱سال آن را بدون یک روز مرخصی سپری کرده است.

آتنا دائمی فعال حقوق کودکان که در آستانه تکمیل دوران حبس خود بود، با پرونده سازی جدید به ۳سال و ۷ماه حبس محکوم شد. این پرونده سومی است که با شکایت اطلاعات و سپاه علیه او تشکیل شده است.

پرونده سازی های چندباره یکی از شیوه های رژیم برای خودداری از آزاد کردن زندانیان سیاسی مقاوم و افزایش فشار بر زنان زندانی است.

زندانیان سیاسی در سایر زندان ها

زندانی سیاسی معصومه صنوبری با اتهام عضویت در سازمان مجاهدین خلق به تحمل ۵ سال حبس تعزیری و با اتهام توهین به خامنه ای به تحمل ۲ سال حبس تعزیری محکوم شد. وی متولد ۱۳۶۷ و مادر یک فرزند می باشد. او هم اکنون در بند زنان زندان تبریز به سر می برد.

زندانی سیاسی کرد، زینب جلالیان، پس از دو ماه بی خبری در نهایت روز ۷ مرداد ۹۹ طی تماسی به خانواده خود خبر داد که در زندان کرمان و در یک سلول جداگانه نگهداری می شود. وی در زندان قرچک به بیماری کرونا مبتلا شد و با توجه به اینکه بیماری آسم دارد وضعیتش نامناسب است. این زندانی سیاسی نیز در اعتراض نسبت به انتقال ناگهانی به زندانهای قرچک و کرمان دست به اعتصاب غذا زد در حالی که از بیماری های زیادی رنج می برد.

فاطمه داوند از شرکت کنندگان در اعتراضات آبان ۹۸ در بوکان، روز ۱۶ مرداد ۹۹ بازداشت و جهت اجرای حکم به زندان مرکزی ارومیه منتقل شد. حکم وی به دلیل شرکت در قیام آبان ۹۸ در اعتراض به گران شدن سه برابری قیمت بنزین، ۵ سال و پنج ماه حبس و ۳۰ ضربه شلاق می باشد.

احکام سنگین برای فعالان مدنی و معترضین به حجاب اجباری

رژیم ملایان همچنین از طریق صدور احکام زندان، مجازات های نقدی و محرومیت از فعالیت های سیاسی و مدنی، تلاش کرد به افزایش فشارهای طاقت فرسا بر زنان فعال مدنی و معترضین به حجاب اجباری بپردازد. برخی نمونه هایی که طی ماه گذشته در رسانه ها انعکاس یافت به شرح زیر است:

استمرار بازداشت های خودسرانه و ابتلا زندانیان به کرونا

طی ماه اوت، رژیم ملایان به بازداشت زنان فعال مدنی و فعالین حقوق بشر ادامه داد. این بازداشت های خودسرانه به رغم گسترش فاجعه بار ویروس کرونا در همه زندان های صورت می گیرند.

در این رابطه در تاریخ ۱۰ مرداد ۹۹ سازمان عفو بین الملل با انتشار مکاتبات سازمان زندان های رژیم با مقامات وزارت بهداشت فاش ساخت که رژیم در ارسال تجهیزات و لوازم پزشکی به زندان های کشور جهت مهار بیماری کرونا کوتاهی کرده است.

در یک نمونه دیگر، زندانی سیاسی و فعال حقوق بشر نرگس محمدی که در زندان زنجان در تبعید به سر می برد از ابتلای خود و ۱۱ نفر دیگر از هم بندی هایش به ویروس کرونا خبر داده بود.

ذیلاً اسامی نفراتی که طی ماه گذشته بازداشت شده اند آمده است:

انتقام گیری از خانواده های معترضین قیام و رنج مادران زندانیان سیاسی

با صدور احکام اعدام و زندان برای جوانان، رژیم ملایان رنج بسیاری بر مادران و خانواده های آنها وارد می آورد. در برخی موارد اما، رژیم از مادر زندانی سیاسی و یا از همسر و خانواده او انتقام جویی کرده است.

فرنگیس مظلوم به جرم دفاع از پسرش زندانی سیاسی سهیل عربی، مدتی را در سلول انفرادی و در زیر شکنجه بازجوها به سر برد. روز ۴ شهریور ۹۹، دادگاه انقلاب تهران او را به ۶ سال زندان محکوم کرد. دادگاه بعدی او روز ۷ مهر ماه ۹۹ برگزار خواهد شد.

همسر مصطفی صالحی شهید قیام، از شرکت کنندگان در اعتراضات دی ماه ۹۶ که روز ۱۵ مردادماه ۹۹ اعدام شد، به دادگاه احضار شد و در آنجا او را موظف به پرداخت ۴۲۵ میلیون تومان دیه کردند. بنا به حکم ضدانسانی و زن ستیزانه، در صورتی که این زن سرپرست خانوار و مادر دو فرزند یتیم – نازنین ۴ ساله و امیر حسین ۶ ساله- این مبلغ سنگین را نپردازد، قضائیه رژیم تنها خانه و سرپناه او و فرزندان یتیمش و همچنین باغ خانواده شان را توقیف خواهد کرد.

خانم افکاری (بهیه نامجو) از مردم ایران و جهان استمداد طلبید و نسبت به شکنجه های وحشیانه و  احکام ناعادلانه اعدام و حبس طولانی مدت برای سه پسرش تنها به جرم شرکت در تظاهرات اعتراض کرد. دو پسر وی به نامهای وحید و نوید افکاری در شهریور ۹۷ بازداشت شدند. بعد از مدتی شوهر و دامادش را نیز دستگیر کردند. سه ماه بعد، پسر سوم وی به نام حبیب را دستگیر کردند. نوید افکاری، ۲۷ساله و قهرمان کشتی به دو بار اعدام و ۶ سال و ۶ ماه زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده است. برادرش وحید افکاری ۳۵ ساله به ۵۴ سال و ۶ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق و حبیب افکاری ۲۹ ساله به ۲۷ سال و سه ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده است.

فاطمه وکیلی، مادر زندانی سیاسی مجید اسدی، طی مصاحبه ای روز ۹ مرداد ۹۹ گفت بر اساس نامه رسمی قضائیه قرار بود پسرس روز دوشنبه ۳۰ تیر ماه، پس از سه سال و نیم حبس، از زندان آزاد شود. اما به دلیل پرونده سازی جدید از سوی وزارت اطلاعات، به جای آزاد کردن، او را از زندان گوهردشت کرج به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل کردند. مادر این زندانی سیاسی نیز از همه مراجع و سازمان های مدافع حقوق بشر خواست تا به منظور آزادی بی قید و شرط پسرش اقدام فوری به عمل آورند.

شراره صادقی همسر زندانی سیاسی کرد حیدر قربانی نیز به حکم اعدام همسرش اعتراض کرد. شراره صادقی با انتشار ویدئویی از مردم ایران و مسئولان و نهادهای بین المللی درخواست کرد تا برای نجات همسرش از اعدام دست به اقدام بزنند.

درخواست از جامعه بین المللی برای نجات جان زنان زندانی سیاسی

مقاومت ایران از شورای امنیت، دبیرکل، کمیسر عالی حقوق بشر و شورای حقوق بشر ملل متحد و اتحادیه اروپا خواستار اقدام فوری برای نجات جان زندانیان سیاسی در ایران می باشد.

در چنین شرایطی، تشکیل یک هیأت تحقیق بین المللی برای بازدید از زندانهای رژیم ایران و دیدار با زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی و زنان زندانی بسیار ضروری است.

سکوت و بی‌عملی در برابر شکنجه و جنایت علیه بشریت توسط رژیم ملایان پایمال کردن ارزش‌هایی است که جامعه بشری با ده‌ها میلیون قربانی به آن‌ها دست یافته است.